فناوری بلوتوث یا NFC؟

امروز فناوری های مختلفی در صنایع مختلف توسعه پیدا کرده اند. سیستم های کنترل دسترسی نیز از وجود این فناوری ها بی بهره نمانده اند. فناوری های بی سیم بیش از گذشته در مسائل امنیتی موجود توجه قرار گرفته اند و استفاده می شوند. NFC و بلوتوث دو فناوری موجود در این زمینه هستند که شبیه هم هستنداما تفاوت هایی نیز دارند.

هر دو از فناوری بی سیم برای انتقال اطلاعات و ارتباط بین دو دستگاه استفاده می کنند. هر دو تکنولوژی اتصال بین دو دستگاه در فاصله ی کوتاهی را فراهم می کنند. اما در کنار شباهت هایی که دارند، متفاوت هستند. البته این تفاوت باعث نمی شود که یکی را بر دیگری ترجیح دهیم. هر کدام از دو فناوری مزایا و معایب خاص خود را دارند و بنا بر نیازی که داریم می توانیم از هر یک از این دو فناوری استفاده کنیم. در ادامه ی مقاله به معرفی و سپس بررسی تفاوت های دو فناوری بلوتوث و NFC می پردازیم.

بلوتوث چیست و چگونه کار می کند؟

بلوتوث یک فناوری بی سیم است که امکان ارتباط بین دو دستگاه را در فواصل کوتاه فراهم می کند. بلوتوث از طول موجی با فرکانس بسیار بالا (VHF) در محدوده ی ۲.۴۰۲ گیگاهرتز تا ۲.۴۸۰ گیگاهرتز استفاده می کند. ابزار مجهز به بلوتوث تا فاصله ی ۱۰ متری می توانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند. سرعت انتقال اطلاعات معمولا ۱ تا ۳ مگابیت در ثانیه است. هر ابزار می تواند حداکثر با ۸ ابزار دیگر در یک زمان ارتباط داشته باشد. فناوری بلوتوث در ابزارهای مختلفی مانند گوشی های هوشمند، بلندگو، iPods، لپتاپ وجود دارد.

بلوتوث برای انتقال داده ها، آن ها را به بسته هایی تقسیم می کند. سپس هر بسته را روی یکی از ۷۹ کانال اختصاصی بلوتوث ارسال می کند. پهنای باند هر کانال یک مگاهرتز است.

سیستم های کنترل دسترسی عمدتا بر پایه ی بلوتوث کم انرژی (Bluetooth Low Energy) هستند که از نظر عملکرد و مصرف انرژی کارایی بالایی دارد. سیستم هایی که از BLE استفاده می کنند می توانند با داشتن تنها یک باتری چندین ماه کار کنند.

NFC چیست و چگونه کار می کند؟

NFC مخفف عبارت Near Field Communication و به معنی ارتباط از نزدیک است. NFC نوعی فناوری بی سیم است که ارتباطی در فاصله ی کوتاه بین ابزارهایی در طول موج ۱۳.۵۶ ایجاد می کند تا از این طریق ارتباط و انتقال اطلاعات انجام شود. در NFC اطلاعات بین ابزاری که تا فاصله ی ۴ سانتی متر از هم قرار دارند، قابل انتقال است. تنها یک ابزار می تواند به ابزار دیگر در یک زمان متصل شود و نرخ انتقال اطلاعات نیز ۴۲۴ کیلوبیت بر ثانیه است. این فناوری برای انتقال و پرداخت پول بین دو ابزار مناسب است. تکنولوژی NFC شبیه بلوتوث بوده ولی قابل اطمینان تر است به همین دلیل از آن برای پرداخت های مالی استفاده می شود. اپلیکیشن Google Pay یکی از نمونه برنامه هایی است که با NFC کار می کنند.

تفاوت های NFC و بلوتوث

در ادامه تفاوت های NFC و بلوتوث را بررسی می کنیم:

فاصله ی عملکرد

NFC در فاصله ی کوتاهتری نسب به بلوتوث کار می کند. در مقابل بلوتوث در فاصله ی بیشتری یعنی تا حدود ۱۰ متر می تواند عملکرد خود را داشته باشد. بلوتوث به علت دامنه ی بیشتر دارای تداخل است اما NFC در فاصله ی کوتاه تر و بدون تداخل ارتباط قوی ای را ایجاد می کند.

شیوه کارکرد

بلوتوث نیاز به تنظیم دستی برای برقراری ارتباط دو ابزار دارد اما ارتباط از طریق NFC بدون نیاز به تنظیمات انجام می شود. تنها کاری که در NFC نیاز است، قرار دادن دو دستگاه در کنار هم است تا به طور آنی ارتباط بین آن ها برقرار شود.

مصرف انرژی

در بیشتر مواقع NFC انرژی کمتری نسبت به بلوتوث مصرف می کند و بر روی یک فرستند و گیرنده با قدرت کم می تواند کار کند و تاثیر زیادی روی باتری نخواهد گذاشت. در واقع NFC یک فناوری مقرون به صرفه از نظر مصرف انرژی است. البته بلوتوث نیز مصرف انرژی زیادی ندارد ولی در مقایسه با NFC انرژی بیشتری مصرف می کند.

امنیت

در فناوری NFC به دلیل انتقال اطلاعات در فاصله ی بسیار کوتاه، امنیت بیشتری وجود دارد. علاوه بر این همین فاصله ی کوتاه باعث می شود تقریبا هیچ تداخلی در هنگام انتقال اطلاعات وجود نداشته باشد و اطلاعات به صورت مطمئنی بین دو دستگاه منتقل شود.

نرخ انتقال اطلاعات

برقراری ارتباط بین دو دستگاه در NFC سریع تر انجام می شود چون نیازی به تنظیمات خاصی نیست و همین که دو دستگاه در محدوده ی مناسبی قرار بگیرند به هم متصل می شوند. اما نرخ انتقال اطلاعات در NFC خیلی کمتر از بلوتوث است. به همین دلیل برای انتقال فایل های با حجم بالا مناسب نبوده و در صورت انتقال فایل هایی حجیم مانند ویدئو بهتر است از بلوتوث استفاده شود.

انعطاف پذیری

NFC توانایی اتصال به تگ های غیرفعال RFID را دارد در نتیجه گزینه ی مناسبی برای به کارگیری در سیستم های کنترل دسترسی است. در مقابل بلوتوث با تگ های RFID ناسازگار است. در نتیجه NFC انعطاف پذیری بیشتری دارد.

NFC به علت توانایی برقراری ارتباط در فاصله ی کوتاه تر، ارتباط امن تری نسبت به بلوتوث ایجاد می کند. در نتیجه برای مکان های شلوغ و پر تردد مناسب تر است. زیرا در مکان های شلوغ ابزارهای مختلفی در حال برقراری ارتباط با یکدیگر هستند در نتیجه با داشتن NFC ارتباط بدون تداخل برقرار می شود. با وجود اینکه بلوتوث از احراز هویت مبتنی بر PIN استفاده می کند اما مشکلات امنیتی مختلفی دارد و در برابر حملات هکرها آسیب پذیر است.

نتیجه گیری

تفاوت فناوری بلوتوث و NFC باعث می شود که هر یک کاربردهای خاص خود را داشته باشند. NFC بیشتر در سیستم هایی مورد استفاده قرار می گیرد که نیاز به برقراری ارتباط در فاصله ی کوتاه تر و امنیت بیشتری دارند و در نتیجه کاربردش بیشتر در سیستم های کنترل دسترسی و پرداخت است. در مقابل بلوتوث با وجود اینکه ارتباط امنی را ایجاد نمی کند، ولی در محدوده ی وسیع تری ارتباط را برقرار می کند و سرعت انتقال اطلاعاتش نیز بیشتر است و برای دستگاه های بی سیم مانند هدفون و اسپیکر مناسب است.

منبع ۱، منبع ۲، منبع ۳،