سیستم های تشخیص آتش مبتنی بر سنسور در حال جایگزین شدن با سیستم های شناسایی آتش با کمک پردازش تصویر هستند. یک سیستم نظارتی مهم برای ساختمان ها و محیط های مختلف محسوب می شوند. کاربرد ابزارهای تشخیص آتش به عنوان ابزاری برای حفظ ایمنی و سلامت انسان ها و محیط زیست در حال افزایش است. ابزارهایی که هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرند، بیشتر با استفاده از سنسورهایی کار می کنند که گرما و فشار را اندازه می گیرند. مسئله ای که در این روش ها وجود دارد، این است که تشخیص آتش تنها در صورتی امکان پذیر است که وضعیت به حدی رسیده باشد که سنسورها آن را آتش در نظر بگیرند.
همچنین در شرایطی که سنسورها آسیب دیده باشند و یا اینکه به خوی تنظیم نشده باشند نیز خسارات جبران ناپذیری به بار می آید. همچنین به علت وجود خطا در این سیستم ها نمی توان به کارایی آن ها اطمینان کامل داشت. برای فردی در اتاقی در حال سیگار کشیدن باشد، این دود حاصل از بخار می تواند به عنوان علامتی از آتش سوزی تلقی شود و هشداری صادر گردد. برای حل این مشکلات و نظارت دقیق تر و کاراتر استفاده از دوربین های نظارتی که از فناوری پردازش تصویر استفاده می کنند، کاراتر است.
تشخیص آتش به کمک پردازش تصویر
به علت پیشرفت دوربین های دیجیتال و همچنین روش های مختلف پردازش تصویر و هوش مصنوعی استفاده از این روش هم اکنون قابل توجیه تر است. استفاده از این سیستم ها مزیت های قابل توجه تری نسبت به سیستم های قدیمی مبتنی بر سنسور خواهد داشت. هزینه کمتر و پیاده سازی ساده تر از جمله مزایایی استفاده از دوربین و پردازش تصویر هستند. زمان پاسخ دهی این سیستم ها نیز بسیار کوتاه است و نیازی نیست تا شرایط خاصی وجود داشته باشد تا سیستم هشدار را صادر کند. این سیستم ها قابلیت پوشش دهی منطقه ی وسیعی را دارند و در صورت مشاهده ی آتش هشدار لازم را سریع ایجاد خواهند کرد. این حالت در سیستم های مبتنی بر سنسور به آسانی قابل دست یابی نیست و باید تعداد زیادی سنسور در نقاط مختلف نصب شوند تا بتوانند مکان مورد نظر را تحت پوشش کامل خود در بیاورند.
علاوه بر موارد بالا، امکان ذخیره کردن فایل تصویری و ویدئویی آتش نیز وجود دارد و در نتیجه با داشتن تصاویر متنوع از آتش می توان به شناسایی و افزایش دقت الگوریتم های پردازش تصویر کمک کرد. بدین صورت که حالت های متنوع تری تحت پوشش قرار خواهند گرفت. بیشتر روش های مورد استفاده برای تشخیص و شناسایی آتش از دو بخش اصلی تشکیل می شوند: شناسایی رنگ و حرکت آتش. به صورت کلی فرایند شناسایی آتش شامل مراحل زیر می شود.
تشخیص پیکسل آتش با استفاده از اطلاعات رنگ ها
آتش با کمک تصویر آن قابل تشخیص است. رنگ آتش عموما در طیف رنگ قرمز قرار می گیرد. رنگ پیکسل های مختلف موجود در تصویر شناسایی می شوند و مشخص می شود که پیکسل مربط به R، G یا B است. پیکسلی که رنگ R که نشان دهنده ی رنگ قرمز است را شامل شود، بیشتر مورد توجه قرار می گیرد.
شناسایی پیکسل های در حال حرکت
در این مرحله رشد و حرکت پیکسل ها مورد بررسی قرار می گیرد. با استفاده از تکنیک هایی که در روش های پردازش تصویر وجود دارد حرکت آتش تشخیص داده می شود.
بخش بندی
در این مرحله تصاویر مرتبط با آتش از تصویر مربوط به پس زمینه جدا می شود.
